Gevoelens, potjandrie wat kun je daar toch veel mee. In de groepsbijeenkomsten blijft het keuzes maken wat te behandelen en in welke vorm dit te gieten. Daarbij willen we dan zo goed mogelijk afstemmen op de behoefte van de kinderen.
Wilt u een snelle sfeerimpressie van de middag: kijkt u dan even naar de foto waarbij Yvonne lachend haar handen voor haar ogen houdt en de kinderen zich wentelen in de neerdwarrelende krantenknipsels. Scheuren deden we. We lieten een gevoelens-waaier rondgaan waaruit steeds een van de kinderen een gevoel mocht kiezen.

Vervolgens gingen we dat doorleven door met dat gevoel in je lijf stukken uit een krant te scheuren. Bij boosheid ging dat er erg ruig aan toe, moedeloos werd over het algemeen stilletjes en zachtjes gescheurd. Toch waren er een aantal kinderen die de smaak van het harde scheuren zo te pakken hadden, dat ze ook bij moedeloos nog stevig wilden scheuren (oa Job en Sophie). Bij blijdschap vlogen de stukjes door de lucht en was er geen houden meer aan. Wat heerlijk om Lily en Demi zo te zien genieten en lachen met de anderen. Het was een groot bad van kranten, luid gejoel en kinderen met zwarte handen van de inkt. Yvonne en ik keken elkaar aan en ik dacht bij mezelf: ‘Tja, ik wist niet hoe deze activiteit ging uitpakken, nou zo dus.’

Yvonne en ik vinden het belangrijk mee te gaan in de behoefte van de kinderen. Natuurlijk is het dan hier en daar bijsturen, maar voornamelijk zagen we kinderen die zich veilig voelden om zich te uiten en daar blijkbaar ook fysiek en met geluiden maken behoeften aan hadden. Drukke, uitgelaten kinderen, hadden we. Die toch ook weer heel eerlijk en kwetsbaar naar hun eigen gevoel durfden te kijken. We lazen een verhaaltje voor over een flamingo die wat angstig was, maar toch op zichzelf leerde vertrouwen. Britt kon erg mooi de kern van het verhaal vangen, net als Thor.
Op het ‘Werkblad gevoelens’ kleurden ze gevoelens die er wel eens voor zorgen dat ze zich niet prettig kunnen voelen. Ze kleurden bang, oneerlijk, klein, haat, onzichtbaar etc. ‘Hulpeloos, ja dat voel ik me altijd op school,’ zei Coco. Ook erkenden een aantal kinderen zich eenzaam te voelen. ‘Ik voel me eigenlijk niet zo vaak verdrietig meer,’ zei Sophie. Ze gaf aan dat ze zich sneller boos dan verdrietig voelde. Job wilde vooral gelijksoortige emoties dezelfde kleur geven.

In de pauze werd er veel over Sinterklaas gepraat. De spanning omtrent dit onderwerp was te voelen.

Na de pauze begonnen we aan een collage over de eigen gevoelens.

De gescheurde stukjes krant konden we mooi gebruiken voor het maken van een collage. Dit werd de ondergrond. Op een stuk karton mochten de kinderen eerst de stukjes plakken. Dit staat voor al het verbale, het geschrevene en dat wat gedacht wordt. Dat lieten we even de ondergrond zijn. En daarboven mochten de kinderen een gevoel van zichzelf op papier zetten. Daarbij konden ze gebruik maken van decoratiemateriaal, knipsels uit tijdschriften, verf, stiften etc. Er werden prachtige kunstwerken gemaakt (zie foto’s). De meeste kinderen kozen het gevoel ‘blij’, maar een enkeling koos ook iets anders, zoals Britt, zij koos ‘bang’. Sophie begon met ‘blij’ maar er kwamen elemente bij ie eigenlijk meer bij blijdschap hoorde. Thor knipte vierkantjes van glimmend papier uit, wat helemaal bij zijn gevoel op dat moment paste. Job ging ook vooral voor glimpapier, in combinatie met verf en hoewel hij ‘blij’ maakte, bleef het woord ‘bang’ ook groot in beeld, bij de letters van de ondergrond. Lily knipte een paard en boeken omdat ze daar erg van houdt en maakte zo een collage voor haarzelf om blij van te worden. Demi bladerde in de Flow en gebruikte daarvan gekleurd papier om haar eigen sterren en figuren uit te knippen.

Tussendoor was er veel interactie tussen de kinderen. Ze deden een soort echo-ik-praat-je-na-spel. Alle kinderen deden mee en lachten erom. Na een poosje hebben we afgesproken dat het genoeg geweest was. Ik liet de kinderen stemmen of het kon stoppen en twee kinderen vonden het inderdaad mooi geweest. Zo werd de afspraak dat het nog 5 minuten mocht doorgaan goed aangenomen en konden ze ook goed stoppen om rekening met elkaar te houden.
Er is weer veel geleerd over zichzelf en de ander. Wat een uitgelaten, leerzame bijeenkomst!

*Namen werden aangepast.